Hindistan Ve Turuncu'nun Önemi

Hint kültüründe turuncu, safran rengi olarak da bilinen "bhagwa", halkı temsil etmesinin yanı sıra cesaret ve fedakarlığın rengi olarak bilinir.
Başka bir inanca göre, turuncu-sarı düşen yaprakların tonlarıdır, "hayatta hiçbir şeye bağlanma, döngüye aitsin" mesajını vurgular. Bu sebeple rahipler tarafından giyilir, reankarne vurgulanır.

Turuncu neden Hinduizm, Budizm ve Sihizm'de kutsal bir renktir?
Agni'nin (Ateş) Önemi
Ateşin öneminin Hinduizm'de rengin önemini doğurduğu söylenir. Ateşin rengi safran olduğundan, ona sembolik olarak büyük bir değer yüklenmiştir.
Hindular için ateş, bizimle ilgili her şeyi sembolize ediyordu. Ateş, önüne çıkan her şeyi kül yığınına dönüştürür - bu değerli elbiseniz veya ucuz bir kumaş olsun, tıpkı bir kralın en sonunda en fakir yoksulla aynı sonla karşılaşması gibi. Zengin de fakir de yanar.
Ateş karanlığı yakar ve ışığı getirir – bilginin cehaleti yakmasını simgeler.

Tig Veda'nın ilk beyiti:
“Ateş tanrısı, kurban rahibi, bilgi hazinesinin sağlayıcısı Agni’ye tapıyorum.”

Ateş ayrıca, Öz-bilgi için kritik olan Yagna'nın (Kutsal alev ritüeli) ruhunu gösterir. Ateş, fedakarlığın ve ego/Ed'den vazgeçmenin sembolüdür. Yajna (ateş tapınması) sırasında, bir vazgeçme eylemi olarak ateşe birçok değerli şey sunarız.

Sembolizm
Ateşin temel rengi sarı, turuncu/safran ve kırmızıdır. Ateşin tabanı genellikle kırmızıdır (kömürün kızıl sıcak olduğu yer), ortası sarıdır ve üstü turuncudur. Kırmızı genellikle ibadet rengidir; sarı genellikle keşiş olmayan rahipler tarafından giyilirken safran genellikle en yüksek olanlara -her şeyden vazgeçmiş olanlara- ayrılmıştır.
Bu üçü böylece Hinduizm'in en kutsal renkleri haline gelmiştir.
Saflığın bir sembolüdür, dini perhiz, temizlik ve bunun sonucunda ortaya çıkan saflıktan bahseder. Dünyayı terk eden kutsal azizlerin ve münzevilerin gölgesidir.